Ik vind het fijn om zo veel mogelijk ‘mijn eigen boontjes te doppen’ en daarmee niet afhankelijk te zijn van anderen. Dit weekend heb ik dat even letterlijk mogen doen. Wat een prutswerk zeg! De droogbonen die ik nu gedopt heb heten Jacobs Cattle. Ik heb deze van een collega tuinder gekregen, maar ken ze zelf niet. Daarnaast heb ik nog kievitsbonen (in Italië bekend als Borlotti bonen). Deze hebben indrukwekkende paars/wit gekleurde peulen en bonen, waar jammer genoeg de kleur van verdwijnt wanneer je ze kookt. Is dat niet ook zo wanneer je ALLES zelf wilt doen? Dat je even beseft hoe mooi en krachtig het is wat je doet, maar dat het al snel een vanzelfsprekendheid wordt, waar je de lat steeds hoger voor moet leggen om er nog voldoening uit te halen? Daarom is het goed dat ik nu zichtbaar in mijn woonkamer een paar potten met mijn eigen gedopte boontjes heb staan. Een reminder aan dat wat ik zelf heb bereikt…