In mindere mate zelfvoorzienend

Sinds april woon ik op het platteland met uitzicht over de weilanden en spelende hazen en kloppende spechten om mij heen. Ik word blij van deze nabijheid van de natuur en merk dat het energie in mij losmaakt om hier ook een eigen plek in te creëren. Ik streef niet naar een 100% duurzaam leven, maar zeg altijd wel dat het mij een vervullend gevoel geeft wanneer ik ‘in mindere mate zelfvoorzienend’ kan zijn. Daar horen ook kippen bij! Terwijl ik dit blog schrijf, zie ik in de verte zes nieuwsgierige Java (kriel)kippen in hun ‘huis’ rondscharrelen. Het lijkt net of ze hier altijd al zijn geweest. En is het niet mooi om eigen groenafval aan de kippen te kunnen geven i.p.v. dit anoniem in de GFT te gooien? Ik vind van wel (en de kippen volgens mij ook :-))…