Al werkende in de snijbonen besef ik mij hoe we eigenlijk allemaal op zoek zijn naar een bepaalde houvast. Een veilige basis waarop we kunnen steunen en vertrouwen, en die ons stimuleert om te gaan bouwen. Bij de snijbonen zijn het de stokken die voor houvast zorgen, zodat de plant daarlangs kan groeien en bloeien. Alleen was ik wat laat met het zetten van die stokken, met als gevolg dat ze houvast bij elkaar gingen zoeken en alle planten in elkaar verstrengeld zaten. Een pruts klusje om dat te herstellen, en onnodig als ik wat beter voor ze had gezorgd. Toch heb ik nu wel een geweldige verbeelding van hoe gebrek aan houvast voelt. Ik herken mezelf er in ieder geval in, jij ook?
Mooi Edith!